దేవుడున్నాడనేది విశ్వాసమైతే లేడనుకునేవాల్లకు నష్టమేంటి ?

మీరేమంటారు లో ఆధ్యాత్మికం అనే అంశం పై  ప్రశ్నలకు సంబంధించి నా అభిప్రాయాలను ఆర్టికల్ గా ఇక్కడ వ్రాస్తున్నాను.

దేవుడు ! ఉన్నాడా ? లేడా ? ఉంటే ఏ దేవుడు ఉన్నాడు. అసలు దేవుడు అంటే ఎవరు? దేవుడున్నాడనేది విశ్వాసమైతే లేడనుకునేవాల్లకు నష్టమేంటి ? దేవుడుని నమ్మని వారితో నమ్మేవాల్లకు నష్టమేంటి ?

మనిషి తనకు అర్ధం కాని, అంతుచిక్కని ప్రతి శక్తికీ అబ్బురపడ్డాడు. సంభ్రమాశ్చర్యాలకు లోనయ్యాడు. అవుతాడు. అవుతూనే ఉంటాడు. ఎందుకంటే ఎంత తెలుసుకున్నా ఈ విశ్వంలో తెలుసుకోవాల్సింది ఇంకా ఎపుడూ ఉంటూనే ఉంటుంది. అయితే ఆ ఆశ్చర్యంలో నుండి  మానవ మస్తిష్కాలకు రెండు రకాల ఆలోచనలు వచ్చాయి.

ఈ శక్తుల వెనుక ఏదో అద్భుత శక్తి ఉండి నడిపిస్తుందనేది ఒకటి కాగా, ఈ విశ్వమంతా కొన్ని సూత్రాల ప్రకారమే నడుస్తుందనేది మరోటి. రెండో ఆలోచనమేరకు ఎప్పటికప్పుడు కొన్నింటి గుట్టు తెలుసుకుంటూ, ఎప్పటికప్పుడు కొత్త వాటిని తెలుసుకునేందుకు ప్రయత్నిస్తూ ముందుకు పోవడం చేస్తుంటారు. అలా చేసే సందర్భంలో కూడా మొదటి రకం ఆలోచనలకు లోనయ్యే సందర్భాలూ ఉంటాయి. ఇందులో శాస్త్రవేత్తలనుండి, సామాన్యుల వరకూ ఉంటున్నారు. శాస్త్రజ్ఞులు ప్రయోగాల ద్వారా ఎప్పటికప్పుడు తెలుసుకుంటూ పోతే, సామాన్యులు విశ్వాసాల ఆధారంగా ముందుకు పోతుంటారు.

ప్రకృతి శక్తులు మనిషికి ఉపయోగపడడమో, ఆటంకపడడమో చేస్తున్నాయి. వీటి ఆధారంగా భక్తిభావం ఏర్పడుతున్నది. ఇది కేవలం దేవుడు అనే కోణం ఆధారంగా మాత్రమె ఉండాలని లేదు. దేవుడుని సృష్టించింది మనిషి మాత్రమే. భక్తిభావం మాత్రం దీనికి భిన్నమైనదిగానే చూడాల్సి ఉంటుందని నా అభిప్రాయం. దేవుడు అనే భావన రావడానికి మరో కారణం మరణానంతర  జీవితం గురించి. ఈ మరణానంతర జీవితం, పాప పుణ్యాల 'ఆధారం'గా ఉంటుంది కనుక పాపభీతి అనేది మానవులలో నైతిక విలువలను కాపాడేందుకు కొంతవరకు ఉపయోగపడుతుంది. ఈ అంశం మత ఉన్మాదం గా మారనంత వరకు మాత్రమే. కేవలం పాపభీతితో మాత్రమే నైతిక విలువలు నిలబెట్టవచ్చనేది తప్పు. పాపభీతి లేకుంటే లేదా పాపం, పుణ్యం నమ్మనివారిలో నైతిక విలువలు ఉండవనుకోవడం, నైతిక విలువలు కోల్పోవడానికి నాస్తికత్వమే కారణం అనుకోవడం ఉన్మాదానికి మొదటి అడుగుగా ఉంటుంది. భక్తినీ, మతాన్ని అడ్డు పెట్టుకుని ఎందరు దొంగలు ఎన్ని రకాలుగా ప్రమాదకరమైన మోసం చేయడం లేదు. దీనిని గుర్తించకపోతే అది ఓ సమూహంగా ఎదిగితేనే సమాజానికి ప్రమాదకరమైన ఉన్మాదంగా తయారవుతుంది. నాస్తిక వాదన కూడా మనిషిని ఆలోచింపజేసేదిగా ఉండాలి తప్ప రేచ్చగొట్టేలా ఉండకూడదు. ఈ రెచ్చగొట్టే ధోరణితో సాధించేదేమీ లేకపోగా అది కూడా ఓ ఉన్మాదకరదోరణి వైపుగా సాగుతుంది.

దైవ భక్తి ఉన్న వారే బుద్ధిమంతులనుకుంటే పప్పులో కాలేసినట్లే. ఆచరణలో భౌతిక అవసరాల మేరకు వీటికీ అమెండ్‍మెంట్ చేసుకుంటూ పోతుంటాడు వాటిని సృష్టించిన మనిషి. బుద్ధి అనేది పరిసరాలను బట్టి, పరిస్తితులను బట్టి ఉంటుంది. ఆ బుద్ధిని బట్టే దైవాంశమున్నదా? రాక్షసత్వమా? అనేది చెప్పవచ్చు. ఆస్తిక, నాస్తిక వాదనలతో సంబంధం లేకుండానే మనుషులలో మంచి,చెడు తత్వాలు.. సహాయపడే గుణాలు ఉంటాయి. ఈ గుణాలు చాలామేరకు పరిస్తితుల నియంత్రణలో ఉంటుంటాయి. ఇదో కీలక అంశం.

కాబట్టి పరిస్తితులను - పరిసరాలను సరిచేసుకుంటూ దేవుడిని విశ్వసించేవారు - నమ్మని వారూ కలసి మంచినీ , మానవతను కాపాడవచ్చు. మనలోనే దైవత్వాన్ని చూడడం కళ్ళ ముందే దేవుడ్ని చూడడమే అనే వాదనా ఉన్నది. మానవ సేవే మాధవ సేవ లాంటి కాన్సెప్ట్ లూ ఉన్నాయి. అలా చూడగలిగితే చేయగలిగితే అందరిలో దైవత్వాన్నీ, అడుగడుగునా ఆలయాన్నీ చూడొచ్చు. దేవుడు ఉన్నాడనే వారు దేవుడు ఉన్నాడని నిరూపించలేరు. దేవుడు లేడనేవాళ్లు దేవుడు లేడని నిరూపించాల్సిన అవసరమూ లేదు. అసలు దేవుడు గురించి వాదులాడుకోవడం మనిషిపై విశ్వాసం లేకపోవడమే.

మనిషి పై మనిషి కి విశ్వాసం ఉన్నప్పుడు, మనిషి చర్యలు మానవత్వం(దైవత్వం) తో ఉన్నప్పుడు ఎదురుగా ఆ మనిషిలో దేవుడు కనపడుతున్నప్పుడు, దేవుడు గురించి - దేవుళ్లలో తేడాల గురించి - ఏ దేవుడు గొప్పవాడనే దాని గురించీ - అసలు దేవుడున్నాడా? లేడా? అనే పేరుతో వాదులాట నుండీ బయటపడవచ్చు.

దేవుడిని నమ్మే వారిని - వారి విశ్వాసాన్ని గౌరవించండి. అది వ్యక్తిగతమైనంతవరకూ......

దేవుడు లేడనుకునే వారిని గౌరవించండి మీ విశ్వాసాలను అగౌరవపరచనంతవరకూ........

- పల్లా కొండల రావు

*Re-published